بر (قرآن)بر از اسمای خداوند و به معنای احسان است. ۱ - بر در قرآنانا کنا من قبل ندعوه انه هو البر الرحیم. ما از پيش او را مى‌خوانديم (و مى‌پرستيديم)، كه اوست نیکوکار و مهربان !». بهشتیان در آخرین سخنی که از آنها در اینجا نقل شده به این واقعیت اعتراف می‌کنند که نیکوکار و رحیم بودن خدا را در آنجا از هر زمان بیشتر احساس می‌کنند، می‌گویند: ما از قبل خدا را می‌خواندیم، و او را به عنوان نیکوکار و رحیم می‌ستودیم.(انا کنا من قبل ندعوه انه هو البر الرحیم). ولی در اینجا به واقعیت و عمق این صفات بیشتر پی می‌بریم که چگونه در مقابل اعمال ناچیز ما این همه نیکی کرده، و در برابر آن همه لغزش‌ها ما را مشمول رحمتش ساخته است. آری صحنه قیامت و نعمت‌های بهشت تجلیگاه اسماء و صفات خدا است، و مؤمنان با مشاهده این صحنه‌ها به حقیقت این اسماء و صفات بیش از هر زمان آشنا می‌شوند، حتی دوزخ نیز بیانگر صفات او است و حکمت و عدل و قدرتش را نشان می‌دهد. ۲ - معنای بربر، چنان كه راغب در مفردات مى‌گويد: در اصل به معنى خشكى است (در مقابل بحر و دریا) سپس به كسانى كه اعمال نيكشان گسترده و وسيع است اين لفظ اطلاق شده، و از همه شايسته‌تر براى اين نام ذات پاک خداوند است كه نيكى او همه جهانيان را فرا گرفته است. کلمه، بر، به فتحه باء يكى از اسماى حسناى خداى تعالى است، و از بر، به کسره باء گرفته شده، كه به معناى احسان است. و بعضى از مفسرين آن را به لطف تفسير كرده‌اند. ۳ - پانویس۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۱۸۶، برگرفته از مقاله «بر». رده‌های این صفحه : اسماء الهی | موضوعات قرآنی
|